Yeni bir başlangıç.

Duraklama

“Ta ki durana kadar!”

Yetkinlik monotonluğa dönüştü. Kendimi aynı problemleri, sadece farklı kütüphane versiyonlarıyla çözerken buldum. Yaratmanın heyecanı, montajın rutinine dönüştü. Büyümeyi durdurmuş bir şehirde usta bir inşaatçıydım. Nasıl inşa edeceğimi tam olarak biliyordum, ama nedenini unutuyordum. Yenilikler heyecan değil, korku yaratmaya başlamıştı. Başarımın farkedilmesini istediğim dönemden, başarısızlığımın farkına varılmamasını istediğim döneme girmeye başladım.

Bu durumu farkettiğimde, hayatımda bir çok değişkeni buna ne kadar da çok adapte ettiğimi fark ettim. Tüm düzenimi ve alışkanlıklarımı mevcut hayatımı sürdürebilmek üzerine kurmuştum. Değişim, benim için kazanması zor bir savaştı.